نمونه ای از بازیهای بومی محلی مدل امید

طناب کشی

شنبه, 02 خرداد 1388 16:38 مدیر

·         نام بازی: طناب کشی

·         نام محلی: ایپ چکدی

شرح بازی:

در این بازی کودکان هم سن و سال، به دو گروه مساوی تقسیم می شوند و به صورت دو گروه ستونی روبروی هم قرار می گیرند (بهتر است نفرات اول قدری قوی تر باشند)
خط وسط به وسیله ی گچ مشخص می شود.       
دو گروه از طناب می گیرند و با سوت مربی یا معلم ورزش شروع به کشیدن طناب به طرف خود می کنند.
در این بازی گروهی برنده می باشد که طناب را آنقدر کشیده باشند که نفر اول گروه مقابل، از خط وسط گذشته باشد.

·         نکات:

o        این بازی به شکل دیگری که فقط نیم متر طناب لازم است و فقط نفرات اول از آن می گیرند و می کشند و بقیه بازیکنان هر گروه ، پشتا پشت، از کمر یکدیگر می گیرند اجرا می گردد.

o        این بازی فعلاً در اکثر مدارس ایران در ساعات ورزش و زنگ تفریح انجام می پذیرد.

·         نتیجه بازی: در این بازی افراد گروه به دنبال کسب موفقیت همکاری و همیاری بیشتری از خود نشان می دهند که در رشد شخصیت کودک مؤثر می باشد. این بازی پایداری و استقامت کودکان را در برابر ناملایمات زندگی آینده افزایش می دهد

شکار روباه - تولکی تودی

پنجشنبه, 11 تیر 1388 03:30 مدیر

·         نام بازی: شکار روباه

·         نام محلی: تُولکی تُودّی

·         ابزار لازم: دو عدد توپ کوچک، یک مقدار پارچه و نخ جهت تهیه ی دِم روباه

·         محوطه بازی: محدوده ای به ابعاد 25 × 20 متر

شرح بازی:

مربی در محدوده ی حیاط، کادری به ابعاد 25 × 20 متر خط کشی کرده و بازیکنان وارد آن می شوند. به رأی آنها، یکی را به عنوان چوپان که باید در وسط محدوده و دو نفر دیگر با عنوانهای کدخدا و روباه که بایستی در خارج از محدوده ی بازی در خانه و لانه ی خود مستقر شوند، انتخاب می کنند و بقیه هم به عنوان غاز در وسط محوطه ی بازی پراکنده می شوند.        
مربی شروع بازی را اعلام می کند. روباه دُم دراز بایستی از لانه خارج شده و به غازها حمله کند و به محض ورود به داخل محوطه خط کشی شده، چوپان دستور فرار را می دهد.     
روباه یکی از غازها را که در حال فرار هستند، تعقیب و با دست لمس می کند و به منزله ی طعمه به لانه ی خود می برد. در این موقع چوپان بیکار نمی نشیند و دو عدد توپ کوچکی را که در اختیار دارد، به طرف روباه پرتاب می کند و سعی می کند که او را شکار کند. اگر موفق شد، غاز آزاد شده و رباه دم خود را به چوپان داده و غاز می گردد و در محدوده ی بازی قرار می گیرند و چوپان دم را به خود بسته و در نقش روباه بازی را شروع خواهد کرد.
ولی چنانچه اگر بتواند غاز را در لانه ی خود زندانی کند و به شکار دیگری خواهد پرداخت و در لحظه ای که توانسته باشد ¼ از کل غازها را شکار کند، کدخدا به عنوان جریمه ی چوپان و جایزه ی روباه، چوپان را مجبور به سواری دادن روباه روی کولش خواهد کرد. سپس روباه تا خالی شدن محوطه از وجود غازها بازی را ادامه خواهد داد.

خروس جنگی[ویرایش]

بازی است که در زمان قدیم رایج بوده و به دو گروه چند نفره تقسیم شده و یک لنگه پا و با دستهای دست به سینه به یکدیگر تنه میزنند تا تعادل تیم حرف را بهم بزنند . هر تیم که زودتر تعادل تمامی افرادش بهم بخورد بازنده است

گرگم به هوا

پنجشنبه, 11 تیر 1388 03:30 مدیر

·         نام بازی: گرگم به هوا (برادر کمکم کن)

·         نام محلی: قورد قورد (قورد گَلدی)

·         اهداف کلی: پرورش روحیه ایثار، تعاون و نوعدوستی و استقامت

·         اهداف جزئی: بهبود عمل ها و عکس العمل ها

·         تعداد بازیکن: 10 الی 30 نفر

·         سن بازیکنان: 7 الی 13 ساله

·         ابزار لازم: ندارد

·         محوطه بازی: 30 × 20 متر

شرح بازی:

ابتدا بازیکنان در محل بازی جمع می شوند و یکی از آنها به قید قرعه با عنوان گرگ معرفی می شود. او تلاش می کند سایر بازیکنان را که در محوطه بازی پراکنده هستند تعقیب و از پشت با دست لمس کند. البته بچه ها موقعی از دست گرگ در امان هستند که:

1- در جای بلندتری نسبت به گرگ بایستند (گرگم به هوا)

2- و یا دو نفری، دست یکدیگر را گرفته باشند، یعنی هنگامی که یکی از آنها تحت تعقیب گرگ قرار گرفته و در گوشه ای از زمین به خطر افتاده، یکی از دوستانش می تواند با استقبال خطر به سویش برود و به او کمک کند (برادر کمکم کن).

پس چنانچه فردی توسط گرگ لمس و یا از خط محدوده خارج شد بنابر نظر مربی یا معلم ورزش یا برکنار می گردد و یا به جای گرگ انجام وظیفه می نماید و اگر دو بازیکن همواره در کنار هم باشند از سوی مربی اخطار می گیرند.

·         نکات:

o        این بازی در بعضی جاها، با تفاوت کمی به اجرا در می آید. بدین صورت که وقتی گرگ، یکی از آنها را لمس کرد و یا زد، آن بازیکن، دستش را روی ناحیه لمس شده می گذارد و در معیت گرگ اصلی به شکار سایرین می پردازد.
در ادامه بازی است که بر تعداد گرگها افزوده می شود و بازی تا آخرین نفر ادامه می یابد و فردی که بتواند از این مهلکه جان سالم بدر ببرد، برنده مسابقه است.

o        برای شیرینی و جذابیت بازی می توان از چاشنی (استوپ و استارت) در مواقع خطر استفاده کرده و با گفتن آن گرگ را مجبور به صبر و انحراف کنند.

·         نتیجه بازی: کودکان با انجام این بازی، پی به مفهوم اتحاد و همبستگی برده و یاد می گیرند که چگونه در مقابل مکر و حیله دشمنان و بدخواهان تسلیم نشوند

زووو [ویرایش]

بازی زو یک بازی است که از زمان‌های قدیم وجود داشته.بازی به این صورت است که افراد به۲گروه تقسیم می‌شوند.به ترتیب در هر ۲گروه یک نفر انتخاب شده و با گفتن کلمه زوووووووو به صورت یک نفس به سمت تیم مقابل می رود و باید به یکی از بازیکن های تیم مقابل دست بزند. هر بازیکنی که دست وی بهش بخورد بازنده می شود. البته باید دقت داشت قبل از آنکه کلمه زووو یک نفس طرف مقابل قطع شود باید به میان تیم مقابل برگردد وگرنه خود وی می بازد. در این اثنا بازیکن طرف مقابل فردی را که زوو کشان به میانشان امده است را سعی می کنند بگیرند و نگه دارند تا زووی یک نفس وی قطع شود و ببازد.

الک دولک

پنجشنبه, 11 تیر 1388 03:30 مدیر

·         نام بازی: الک دولک

·         نام محلی: پیل دسته (چیلمک آغاج)

·         اهداف کلی: دقت نگاه، تمرکز حواس، ایجاد حس تعاون، ورزیدگی اندامها

·         اهداف جزئی: ایجاد هماهنگی بین اعصاب و اعضا بدن و انبساط شش ها

·         تعداد بازیکن: حداکثر 12 نفر

·         سن بازیکنان: 10 سال به بالا

·         ابزار لازم: دو عدد چوب گرد به قطر 3 و طولهای 70 و 15 سانتی متر

·         محوطه بازی: هوای آزاد

شرح بازی:

بازیکنان به دو گروه تقسیم و به قید قرعه، یکی از گروهها، بازی را شروع می کند یعنی: چوب کوچک (پیل) را روی یک چاله ی کوچک یا وسط دو عدد آجر قرار داده و با سر چوب بزرگ (دسته) که در زیر آن قرار داده، با قدرت به طرف نفرات گروه حریف که در محوطه هستند پرتاب می کند. اگر پیل در هوا گرفته شود، پرتاب کننده اخراج می شود، وگرنه بایستی آن را از روی زمین بردارند و به طرف چاله (یا آجرها) بیندازند. و بازیکن دسته به دست، با تمرکز حواس، آن را در دست می گرداند تا پیلی را که به طرف چاله اش می آید با ضربه دورش سازد، اگر نتواند و فاصله ی پیل با چاله کمتر از قد دسته باشد باز سوخته است و اگر توانسته باشد که با ضربه دورش سازد، فاصله را، از چاله با طول دسته می شمارند. یک، دو، سه،...

دوباره ارسال پیل و دریافت پیل و شمارش فاصله با دسته تا به حدّ نصاب برسند وگرنه، همه آنها این کار را به نوبت انجام می دهند تا برسند، بدیهی است چنانچه اگر نتوانسته باشند، بازی را به گروه حریف واگذار می کنند.

اگر به حدّ نصاب (مثلاً 50) رسیدند، یکی یکی پیل را با سر دسته به مشابه توپ پینگ پنگ و راکت ضربه های کوچک و یکنواخت (چله) می زنند و می شمارند. بعد هر کدام، به تعداد چله، پیل را با ضربه ی سنگین دسته، به طرف جلو می زند و هر پیلی که در هوا گرفته شود، گیرنده آن را به طرف مبدأ پرتاب می کند، تا اینکه تمامی نفرات گروه دسته به دست به تعداد چله هایش بر پیل نواخته باشند.

طول مسیر (آخرین محلی که پیل می افتد تا محل چاله)، توسط نفرات گروه حریف یک پس از دیگری، به عنوان جریمه با دویدن طی می شود. به طوری که با عبارت (آنا، داشقا، زنبیل، سونبول، او... ) شروع شده باشد و صدای (او...) به صورت کشیده تا لحظه ی نفس کشیدن ادامه یابد. (یعنی هرکجا صدای بازیکنی قطع شد، یکی از دوستان دنباله ی مسیر را با صدای (او...) می دود اگر در انجام این موارد موفق شدند،در دور بعدی کنترل بازی را در دست می گیرند و با دسته کار می کنند و اگر نتوانند، باز در وسط محوطه بازی کرده، پیل را تعقیب می کنند.

·         نکات: این بازی شاید با اندک تفاوتهایی در مناطق و محله های مختلف به اجرا درآید.

·         نتیجه بازی: کودک با انجام این بازی با اکتساب نتایج مثبتی از قبیل آنچه در اهداف آمده است مفاهیم احتیاط، خطر و گریز از آن را بهتر می آموزد و در زندگی به کار می بندد.

وسطی

چهارشنبه, 27 آبان 1388 08:21 مدیر

·         نام بازی: وسطی

·         نام محلی: آراداووردی

·         اهداف کلی: ایثار و از خود گذشتگی، دقت در سرعت عمل، هوشیاری و همیاری، تقویت روحیه تعاون

·         اهداف جزیی: انعطاف پذیری بدن، ایجاد هماهنگی بین اعضا و اعصاب و دقت در نشانه گیری

·         تعداد بازیکن: 8 الی 40 نفر

·         سن بازیکنان: 9 الی 15 ساله

·         ابزار لازم: یک توپ

·         محوطه بازی: 15 × 10 متر       
شرح بازی: بازیکنان یا دانش آموزان به دو گروه مساوی تقسیم می شوند و به قید قرعه یا شیر و خط یکی از گروه ها در وسط محوطه بازی می ماند و گروه دیگر، در دو قسمت، به طرفین عرضی محوطه ی بازی روانه می شوند.   
شروع بازی با پرتاب توپ به وسیله یکی از بازیکنان گروه کناری آغاز می شود. گروه کناری سعی بر این دارد که با نشانه رفتن و زدن افراد گروه وسطی باعث سوختن و اخراج آنها بشوند.   
و تلاش گروه داخلی هم بر این است که با حرکات سریع از اصابت توپ در امان بمانند و چنانچه اگر یار سوخته داشته باشند با ایثار و گرفتن توپ در فضا، که یک امتیاز محسوب می شود، او را به بازی برگردانند.
حال، شاید به این مرحله از بازی رسیده باشیم که تنها یک نفر از گروه وسطی، در داخل میدان بازی باشد که اگر تا 10 شماره پرتاب نتوانند او را هدف گیری بکنند و بزنند، تمامی یاران سوخته ی گروهش را احیا کرده، و همگی در وسط میدان باقی مانده و بازی را ادامه خواهند داد.       
گاهاً با در نظر گرفتن موقعیت وسطی ها، به جای نشانه گیری و زدن حریف وسطی، توپ را برای فریب و شیرینکاری هم که شده به دوستان مقابل پاسکاری می کنند تا آنها حسابشان را برسند.
اما مقررات بازی:
1- اگر تمامی بازیکنان وسطی در محدوده ی میدان باشند، هر توپ گرفته شده به عنوان یک امتیاز ذخیره ی ضد اخراجی محسوب می شود و اخراجی و اخراج ها را به تأخیر می اندازد.       
2- گرفتن توپ پس از برخورد با زمین موجب سوختن بازیکن است.

·         نکات:

o        1- گونه دیگری از این بازی به وسطی دایره ای موسوم است با این تفاوت که زمین بازی به شکل دایره است که بازیکنان وسطی در داخل آن و گروه کناری در روی محیط آن با فاصله های مساوی قرار می گیرند.
برنده گروهی است که در مدت زمان کوتاهی، بازیکنان گروه وسطی را زده و بازی را زودتر تمام کرده باشند.

o        2- بهتر است ابعاد زمین بازی با سن و سال بازیکنان مناسب داشته باشد (طوری نباشد که توپ پرتاب شده به سوی میدان نرسد و بالعکس)

·         نتیجه بازی: در این بازی بازیکن با گرفتن توپ در هوا و احیای یار سوخته روحیه ایثار خود را، و با نشانه گرفتن و پرتاب توپ به سوی حریف وسطی و فرار از مقابل توپ ها، دقت و سرعت انجام عمل ها و عکس العمل ها را تقویت کرده و با پاسکاری است که کودک برای همکاری های زندگی فردا آماده می شود.

هفت سنگ

هفت سنگ

پنجشنبه, 11 تیر 1388 03:30 مدیر

·         نام بازی: هفت سنگ

·         نام محلی: یتدی داش

·         اهداف کلی: ایجاد روحیه همکاری، تقویت و مهارت در نشانه گیری و بهبود سرعت

·         اهداف جزیی: پرورش روحیه ایثار، ایجاد رقابت سالم و تمرکز حواس

·         تعداد بازیکن: 4 الی 16 نفر

·         سن بازیکنان: 6 الی 15 ساله

·         ابزار لازم: یک عدد توپ تنیس

·         محوطه بازی: جایی مانند حیاط مدرسه

شرح بازی:

هفت سنگ نام یک بازی سنتی ایرانی است. امکانات لازم برای این بازی، هفت عدد سنگ صاف و تخت و یک توپ هفت‌سنگ (شبیه توپ تنیس) است. بازیکنان در قالب دو تیم پنج یا شش نفره تقسیم می‌شوند. وقتی که سنگ‌ها چیده می‌شوند یکی از گروه‌ها به عنوان پرتاب‌کننده بازی را شروع می‌کند. شروع بازی به این ترتیب است که باید از فاصله نسبتاً دور توپ را به طرف سنگ‌ها بیندازند.گروهی که توپ را پرتاب می‌کند باید سعی کند که کمترین مقدار سنگ را بیندازد چون در این صورت راحت‌تر می‌تواند بازی را تمام کند. گروه دوم نیز در پشت هفت سنگ، منتظر نتیجه اند تا هرگاه توپ پرتاب شده توسط گروه اول به هفت سنگ برخورد نکرد، فوراً جایشان را با آن گروه عوض کنند. ولی اگر برخورد کرد و آرایش آنها را برهم زد، توپ را بردارند و با پاسکاری و هدف گیری سعی کنند نفرات گروه اول را با توپ بزنند که اگر اصابت کند، از دور بازی اخراج می شود.       
و همچنین نفرات گروه اول در هر فرصتی که به دست آورند به سراغ سنگها می روند تا انها را روی هم بچینند و یک امتیاز بگیرند و مشخص است که برای انجام چنین کاری، یکی از دوستان بایستی خود را به خطر انداخته و یارش را در مقابل ضربات توپ پوشش دهد و چنانچه اگر باز هم مورد ضرب توپ قرار گرفت و از بازی اخراج شد، دیگری کار را به اتمام می رساند ولی اگر دیگر بازیکنی نمانده باشد، بازی تمام و در دور بعدی جای و نقش گروه ها عوض می شود.  وظیفه گروه دوم هم این است که نگذارد تیم پرتاب‌کننده سنگ‌های ریخته شده را دوباره روی هم بچیند و باید با توپ به آنها بزند. هر کدام از بازیکنان تیم مهاجم که توپ به او برخورد کند از جریان بازی کنار می‌رود. و به این ترتیب اگر هیچ کدام باقی نمانند بازی به نفع تیم مدافع و اگر سنگ‌ها روی هم چیده بشوند بازی به نفع تیم مهاجم تمام می‌شود.

در پایان، گروهی که زودتر 7 امتیاز را کسب نماید برنده است.

·         نکات: این بازی در شکل دیگری با شرایط فوق درون یک دایره ی بزرگ اجرا می شود. در مرکز همین دایره، دایره ای کوچکتر که محل چیدن هفت سنگ است رسم شده است، همه ی بازیکنان در خارج از دوایر هستند. بعد از برخورد توپ گروه اول با سنگها و ریختن آنها، یکی از افراد گروه دوم، تمامی اعضای گروه اول را در داخل دایره تعقیب می کند تا آنها را با دست بزند و مانع از چیدن سنگها روی هم شود و هرگاه خسته شد، نفر بعدی، مسئولیت تعقیب را به عهده می گیرد...

·         نتیجه بازی: این بازی دسته جمعی است، پس رشد اجتماعی و طبیعی کودک را فراهم و سرعت انجام عکس العمل هایش را بالا می برد. ضمناً با مفاهیمی نظیر رهبری، همکاری، شکست و پیروزی آشنا می شوند

 [ویرایش]